Een voormalige therapeute van tbs-kliniek De Kijvelanden in Poortugaal wordt beschuldigd van het hebben van een ongepaste relatie met een gedetineerde, waarbij ook een telefoon de kliniek zou zijn binnengesmokkeld. De betrokkenen ontkennen de beschuldigingen met klem, maar de situatie brengt serieuze consequenties met zich mee.
Tijdens het proces kijken ze elkaar vriendelijk aan terwijl ze naast elkaar plaatsnemen in de beklaagdenbank voor de rechter in Rotterdam. Gedurende enkele maanden wisselden ze meer dan tweeduizend berichten uit, waarin romantiek, lust en zelfs plannen voor een gezamenlijke toekomst aan bod kwamen. Hoewel beiden ontkennen dat er sprake was van fysiek contact, blijken de berichten expliciet genoeg om de rechter te overtuigen: “Er waren berichten over seks, harde seks, die u met elkaar wilde hebben.”
Het Openbaar Ministerie eist een werkstraf van 240 uur tegen de 32-jarige therapeute en een gevangenisstraf van vier jaar tegen de 27-jarige gedetineerde, die al vastzat voor een straatroof met geweld. Naast de beschuldigingen van een verboden relatie wordt de gedetineerde ook verweten dat hij alledaagse voorwerpen zoals pennen en scheermesjes omvormde tot wapens en een ontsnapping voorbereidde. Daarnaast zou hij de therapeute hebben gemanipuleerd met romantische beloften voor toekomstige seks na zijn vrijlating.
De gedetineerde beweert dat hij de telefoon toevallig vond in de kliniektuin, wat de rechter echter met scepsis ontvangt. Desondanks houdt hij vol dat het vondst puur toeval was en dat hij de telefoon direct gebruikte om contact op te nemen met zijn therapeute. Ze voerden levendige gesprekken, zelfs over het stichten van een gezin. De therapeute verklaart dat ze de telefoon mee had genomen voor een collega en deze in haar tas had gestopt op kantoor, maar vermoedt dat hij uit haar tas is gestolen. Het vermeende incident van zoenen op de cel wordt door beiden ontkend.
Naast het emotionele aspect van de zaak, belicht het proces ook diepere psychologische kwesties. De gedetineerde, op jonge leeftijd geadopteerd en opgegroeid in Nederland, heeft een verleden van verwaarlozing en wordt gekenmerkt door diepgeworteld wantrouwen jegens anderen. Hij heeft herhaaldelijk aangegeven behoefte te hebben aan een tbs-behandeling, maar staat nog steeds op de wachtlijst, ondanks zijn verblijf in De Kijvelanden.
De aanklager benadrukt het gevaar van telefoonsmokkel en de aanwezigheid van zelfgemaakte wapens in de kliniek, en herinnert aan een traumatische ontsnapping uit De Kijvelanden enkele jaren geleden. De verdediging betoogt echter dat de ‘wapens’ slechts rudimentair waren en dat de chatgesprekken eerder dienden als een vlucht uit de realiteit dan als concrete plannen.
De uitkomst van deze zaak, die het leven in De Kijvelanden op zijn kop heeft gezet, blijft voorlopig onzeker. De rechter zal over twee weken uitspraak doen, terwijl de betrokkenen hopen op een rechtvaardige afloop die recht doet aan de complexiteit van hun situatie.