Een stapel kranten van twintig jaar oud. Dat krijgt buurtbewoonster Agnita Jorna afgelopen half jaar elke zaterdag in haar brievenbus. Waarom en door wie blijft lang onduidelijk, totdat Cees dit mysterie weet te ontrafelen.
‘Als enige van haar appartementencomplex ontving Agnita behalve haar Volkskrant ook twee oude, ongelezen zaterdagkranten. Was het wraak na een klacht over de bezorger, een andere gerichte actie? Ze kwam er maar niet achter.
Het mysterie belandde op mijn bordje en ik besloot ’s nachts eens te posten voor haar deur. Alles en iedereen kwam voorbij, niemand stopte. Maar eindelijk, rond twee uur hield een fietser halt, pal voor de portiek. Ik geloofde mijn ogen niet. Het was de krantenbezorger!’
Even dacht ik beet te hebben, maar dan tilt de man zijn naast hem lopende hond in het fietsmandje en rijdt door. Waarschijnlijk naar het distributiecentrum om daar zijn bezorgronde te beginnen.
Rond zessen kwam een man aangelopen, die mijn aandacht trok. Terecht, want in de portiek duwde hij twee dikke kranten in de bus van Agnita. Hebbes!
Vrijwillig vergezelde de man mij naar het bureau, waar hij achter een kop koffie vertelde dat hij dwangmatig iedere zaterdag terugkeerde naar de buurt waar hij opgroeide. Daar loosde hij steevast een paar van zijn thuis opgeslagen oude kranten in een lukraak gekozen brievenbus.
Hij beloofde mij voortaan zijn kranten naar een papierbak te brengen. Zijn eigen wijkagent ging later bij hem langs voor nazorg. In weinig tijd is de man geholpen en Agnita opgelucht. En zo zien we het graag!’