In 2007 begon ik stuiterend van enthousiasme als docent aan de Politieacademie. Voor het eerst voor de klas, groepen leren kennen, nieuwe vakken geven…
Ik denk dat weinig mensen kunnen zeggen dat ze hun bed uitspringen omdat ze naar hun werk mogen, maar jarenlang is dit mijn realiteit geweest. Ik viel met mijn 27 jaar met mijn neus in de boter en kon me niet voorstellen dat een andere baan leuker zou zijn. Wel merk je af en toe op bijzondere wijze dat de jaren beginnen te tellen.
Zo stond ik eens voor een klas met zo’n veertig studenten. Het onderwerp was stress en PTSS en ik probeerde uit te leggen dat behalve de welbekende burn-out ook een bore-out bestaat. Dat het optimale stress niveau daar tussenin zit. Om de bore-out toe te lichten dacht ik een modern voorbeeld te gebruiken.
“Je kent het gevoel zelf waarschijnlijk ook wel. Ik heb het met “Netflix en chill”. Dat is éven leuk, maar na drie dagen moet ik de chips uit mijn haar schudden, opstaan en iets nuttigs gaan doen omdat ik anders misselijk word van mezelf.”
Ik was er eigenlijk wel trots op dat ik de taal van de jeugd nog sprak. Netflix en chill. Past prima in mijn uitleg over de bore-out. Toch?
De helft van de groep knikte enthousiast, volkomen helder. De andere helft van de groep keek me stilletjes aan, het hoofd iets schuin. Een vraagteken op hun gezicht. Enigszins perplex dat ze het niet begrepen, vroeg ik nog: “Dat kennen jullie toch wel? Netflix en chill?” Langzaam knikten de studenten, maar het vraagteken was duidelijk niet verdwenen. Ik besloot door te gaan met de les, al bleef het nog wel een tijdje door mijn hoofd spoken. Wat een rare reactie!
Een paar dagen later keek ik naar de Daily Show. Presentator Trevor Noah kon zijn lachen niet bedwingen. Een enorme sneeuwstorm kwam af op New York en de verslaggevers vroegen wat de New Yorkers gingen doen. “Netflix and chill … am I right?” en die kregen dezelfde schuine hoofden en vragende reacties van de door hen geïnterviewde burgers.
Trevor Noah legde het eindelijk uit. Voor iedereen ouder dan 35: het betekent niet dat je relaxed gaat Netflixen. Ik bleek tegen mijn veertig studenten gezegd te hebben dat ik na drie dagen seks met een relatieve vreemde, op de bank, de chips uit mijn haar moest schudden. En dat ik misselijk was van mezelf.
Ineens begreep ik de schuine hoofden.
Ik hoorde het mezelf nog duizend keer vragen. “Netflix en chill? Dat kennen jullie toch wel?” Het heeft me het hele weekend niet losgelaten en ik ging maandag met het schaamrood op de kaken terug naar de academie. Mijn advies iedereen die werkt met jongeren: ben je boven de 35, laat de straattaal dan over aan hen!