20 januari 07.30 uur, een man belt de politie. “Help, ik zit vast in een wagon op het rangeerterrein van de Nederlandse Spoorwegen in Enschede. Ik word hier net wakker”
Agenten gaan zoeken in de lege, gestalde, treinen. Maar treffen niemand aan, de man aan de telefoon klinkt echter erg geloofwaardig. De meldkamer houdt de man aan de lijn, want misschien is het niet het rangeerterrein in Enschede, maar elders.
Na een tijdje zoeken zegt de man tegen de meldkamer, misschien zien ze me nu. Ik sta nu op het balkon. Dan begint er een lampje te branden, wellicht hebben we te maken met een verward iemand. Inmiddels heeft de meldkamer het huisadres van de melder achterhaald. Wij gaan ter plaatste en bellen aan, de deur wordt ons geopend door een zeer vriendelijke, oude man. Hij heeft nog steeds het idee dat hij in een lege wagon zit en snapt niet waarom hij daarin zit. Wij praten met hem en brengen hem terug op ‘aarde’. Langzamerhand begon hij door te krijgen dat hij in zijn eigen woning was.
Wij hebben de familie van de man gebeld welke direct zou komen. Dit duurde ongeveer 25 minuten, uiteraard zijn wij gebleven tot de familie er was. We hebben 25 minuten onafgebroken leuk gesproken over nu, en vroeger.
Bij de politie kom je niet alleen om boeven te vangen, maar ook om hulp te verlenen aan hen die deze behoeven!